Γαβριηλίδης, Βλάσης

(Κωνσταντινούπολη 1848 – Αθήνα 1920). Δημοσιογράφος και λογοτέχνης. Σπούδασε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, όπου διακρίθηκε τόσο ώστε ο πλούσιος ομογενής Γ. Σίνας ανέλαβε να τον στείλει με έξοδά του να σπουδάσει στο εξωτερικό και πήγε στη Λειψία, όπου σπούδασε φιλολογία και πολιτικές επιστήμες. Ξαναγυρίζοντας στην Κωνσταντινούπολη πρωτοπαρουσιάστηκε (1868) με σειρά άρθρων που δημοσιεύτηκαν με τον γενικό τίτλο Γενική ιστορία της ελληνικής τραγωδίας στο περιοδικό Επτάλοφος. Αργότερα εξέδωσε δική του εφημερίδα με τον τίτλο Μεταρρύθμισις, με την οποία συνέχισε τον αγώνα του για την εθνική απελευθέρωση αλλά και για την πολιτική, οικονομική και κοινωνική πρόοδο του ελληνισμού, πιστεύοντας πως η δεύτερη είναι απαραίτητο συμπλήρωμα της πρώτης. Όταν το 1878 καταδιώχτηκε από τις τουρκικές αρχές, κατέφυγε στην Αθήνα, όπου στην αρχή συνεργάστηκε με τον Κλεάνθη Τριαντάφυλλο στο σατιρικό περιοδικό Ραμπαγάς, που άφησε εποχή, και δύο χρόνια αργότερα (1880) εξέδωσε δικό του πολιτικοσατιρικό περιοδικό με τον τίτλο Μη χάνεσαι που κυκλοφορούσε δύο φορές την εβδομάδα. Το 1883 το μετέτρεψε στην καθημερινή εφημερίδα Ακρόπολις,με την οποία ο Γ. έθεσε τις βάσεις της νεότερης ελληνικής δημοσιογραφίας, κάνοντάς την όχι μόνο άριστο για την εποχή πληροφοριακό όργανο αλλά και όπλο για την πρόοδο του τόπου. Ριζοσπαστικός και μαχητικός αρθρογράφος, βρισκόταν πάντα επικεφαλής όλων των κινήσεων για την πρόοδο και την ανανέωση της πολιτικής και πνευματικής ζωής. Στιγμάτισε την κούφια πατριδοκαπηλία και τη στείρα προγονολατρεία, με την οποία τα συντηρητικά στοιχεία της εποχής προσπαθούσαν να συγκαλύψουν την αυτάρεσκη οκνηρία τους και την ανικανότητά τους να χαράξουν νέους δρόμους για τον εκσυγχρονισμό της Ελλάδας. Η θαρραλέα μαχητικότητά του, που απειλούσε τα συμφέροντα των κρατούντων, τον εξέθεσε σε πολλούς κινδύνους και τόσο τα γραφεία όσο και τα τυπογραφεία της Ακροπόλεως καταστράφηκαν επανειλημμένα. Θερμός υποστηρικτής της δημοτικής γλώσσας, την οποία θεωρούσε απαραίτητο όργανο για την εκπαίδευση του λαού, δέχτηκε την επίθεση των υποκινούμενων από τα αντιδραστικά στοιχεία στα Ορεστιακά του 1901. Υποστηρικτής του εκσυγχρονισμού και της οικονομικής ανάπτυξης της Ελλάδας, ήταν ταυτόχρονα ο πρώτος που κήρυξε την αγάπη προς τη γη και την ανάγκη τόνωσης της γεωργίας. Ταξίδευε συχνά στο εξωτερικό για να βρίσκεται σε επαφή με τα παγκόσμια ρεύματα και έγραψε λαμπρές ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Για τη νεολαία εξέδωσε το άριστο παιδικό περιοδικό ΝέαΓενεά όπου, στη θέση των καθιερωμένων δήθεν ηθικοπλαστικών πλαδαροτήτων, δημοσιεύτηκαν αριστουργήματα της ευρωπαϊκής και της αμερικανικής λογοτεχνίας σε άριστες μεταφράσεις στη δημοτική. Από το 1909 έως τον θάνατό του, στις 12 Απριλίου 1920, στάθηκε θερμός υποστηρικτής του Ελευθερίου Βενιζέλου στις λαμπρές αλλά και κρίσιμες για τη χώρα περιστάσεις. Προτομή του Βλάση Γαβριηλίδη, αναμορφωτή της ελληνικής δημοσιογραφίας.